به نقل از «فارس»

تجدید پیمان با مقتدایی که تجلی تاریخ است

تاریخ انتشار: ۲۷ مرداد ۱۴۰۰ | کد خبر: ۳۲۸۴۷۵۵۱

به گزارش خبرگزاری فارس از شیراز، آخرین بار از همین مسیر عبور کرده بود، خوب به خاطر داشت حتی تعداد قدم ها را...

دوباره هوای آزمودن به سرش زده بود آزمون شدن. باز هم آیین آب و تشنگی را مرور می‌کرد، باز هم دستانش بر تربتی مقدس فرود می‌آمد و پیشانی‌اش را به جلوه گاه آسمان می‌سایید.

آمده بود که بار دیگر تجدید پیمان کند; با ابدیت تاریخ، با مقتدایی که شهید و شاهد است.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

با سلحشوری که از پس سالها و قرنها هنوز علم بر دوش داشت.

 آری با حسین (علیه السلام) و علمدارش ابوالفضل (علیه السلام).

یک به یک نخل‌ها را می‌نگریست و مسیر بین الحرمین را پیش می‌رفت. چقدر این چند قدم را دوست داشت و چقدر در ذهنش، آن را دوره کرده بود.

محدوده‌ای مقدس که از هر سو در احاطه نور بود. بارگاه امام حسین (علیه السلام) حیات و شجاعت می بخشید و بارگاه ابوالفضل (علیه السلام) ایثار و رشادت. انگار تاریخ در همین جا متجلی می شد.

گام‌هایش را آهسته‌تر کرد، یاد روزهای افتاد که به همه چیز شک کرد و عشق به حسین راه‌بلد شد.

حالا مقابل حرم قرار گرفت، غوغایی بود. مردم به پاسداشت تاسوعا و عاشورای حسینی، از هر قشر و هر سنی در بین الحرمین منتظر اذن ورود بودند.

همچون سایرین، دست ادب بر سینه گذاشت و داخل شد:

اسلام علی الحسین
و علی علی بن الحسین
و علی اولاد الحسین
و علی اصحاب الحسین

هنوز زمزمه‌اش تمام نشده بود که اشک ها جاری شد. درک آن لحظه برایش قابل هضم نبود و وجودش مالامال از تلاطم میشد.

از امام حسین، شرافت و انسانیت آموخته بود و روزگاری که از همه جا و همه کس، نا‌امید شده بود با توسل به ابوالفضل (علیه السلام) نجات یافت. روزگاری که تنگنای معیشت و گرفتاری زندگی، ایمانش را کمرنگ می کرد.

اینک مقابل ضریح رسید، یک دست بر سر و دست دیگر بر سینه گذاشت و بار دیگر سلام داد، انگار ندایی علیک سلام می‌گفت...

ضریح علی اکبر (علیه السلام) و علی اصغر (علیه السلام) که در کنار پدر بودند، داستان‌های دلدادگی کربلا را به خاطرش آورد و شناسنامه هفتاد و دو تن که در کنار ضریح متبرک امام قرار داشت را از نظر گذراند.

با خود اندیشید، برکات روضه‌ها و ذکر مصیبت‌ها چیست؟ و بلافاصله به یاد آورد حکایات نقل شده از کراماتی که حاصل از مرثیه‌خوانی و عزاداری بر امام حسین بود.

 رو کرد به جمعیت، چهره هر کدام از زائران، قصه ای تازه برای طی مسیر بود. مسیری روشن که به عشق امام حسین ختم میشد و انسان را به تعالی می‌رساند.

انتهای پیام/س

منبع: فارس

کلیدواژه: امام حسین کربلا ابوالفضل ع عاشورا تجدید پیمان زائران بین الحرمین علیه السلام امام حسین

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.farsnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «فارس» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۲۸۴۷۵۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

امام صادق(ع) چگونه جان امام بعد از خود را محافظت کردند؟

به گزارش خبرنگار جماران، بیست و پنجم شوال سال 148 قمری مصادف است با سالروز شهادت امام صادق علیه السلام، رئیس مکتب شیعه. دوران 34 ساله امامت آن حضرت مصادف بود با پایان عصر امویان و آغاز عباسیان. هر چند که این تغییر سلسله به لحاظ فعالیت های علمی شرایط خوبی را برای امام صادق علیه السلام فراهم آورده بود تا جایی که ایشان شاگردان بسیاری را تربیت کردند اما به لحاظ سیاسی در شرایطی می زیستند که حتی نمی توانستند وصی و امام بعد از خود را معرفی کنند از این رو با سیاست مدبرانه خود به گونه ای وصیت کردند تا جان وصی حقیقی خود (امام کاظم علیه السلام) را از خطر گزند منصور دوانیقی حفظ کنند، در این رابطه نظر شما را به حدیث زیر جلب می کنیم:

 

ابو ایوب نحوی می گوید: منصور در نیمه های شب مرا طلبید، به نزدش رفتم، دیدم روی کرسی (صندلی) نشسته و شمعی در برابرش است و نامه ای در دست دارد وقتی که بر او سلام کردم، نامه را به طرف من انداخت و گریه می کرد به من گفت: این نامه محمد بن سلیمان (والی مدینه) است که در آن خبر داده جعفر بن محمد علیهما السلام وفات کرده آنگاه سه بار گفت: انا لله و انا الیه راجعون. در کجا مانند جعفر (امام جعفر صادق علیه السلام) یافت می شود؟ سپس به من گفت: بنویس:

من آغاز نامه را نوشتم، گفت: (برای محمد بن سلیمان) بنویس، اگر او (امام صادق) به شخص معینی وصیت کرده است، او را احضار کن و گردنش را بزن.

(نامه را نوشتم و به سوی مدینه فرستاده شد.)

پاسخ نامه آمد و در آن نوشته شده بود: جعفر بن محمد علیهما السلام به پنج نفر وصیت کرده است که عبارتند از:

منصور دوانیقی 2. محمد بن سلیمان (والی مدینه) 3. عبدالله (یکی از پسرانش) 4. حمیده (مادر امام کاظم) 5. موسی علیه السلام (1)

در حقیقت وصی امام صادق علیه السلام همان موسی بن جعفر علیهما السلام بود ولی آن حضرت با این سیاست خواست جان وصی خود را حفظ کند. با توجه به اینکه عدم صلاحیت آن چهار نفر دیگر از نظر شیعیان روشن بود.

مطابق بعضی از روایات، منصور دوانیقی پس از دریافت جواب نامه گفت: مالی الی قتل هولاء سبیل من راهی به کشتن همه این پنج نفر ندارم.(2)

 

1. اصول کافی؛ ج 1، ص 310

2. اعلام الوری، ص 290

برشی از کتاب نگاهی بر زندگی امام صادق علیه السلام، ص 140-141